Malayal atalar sözləri

A

• Adam acıqlananda quyuya atıla bilər, ancaq yeddi qat artıq acıq oradan çıxmağa kömək edə bilməz.
• Alim hər yerdə alimdir, kral isə ancaq öz krallığında kraldır.
• Anasına qulaq asmayan, vətənini də eşitməz.
• Ancaq yeriyə bilən ayaqlar büdrəyər.

B

• Balaca ilanı da böyük ağacla vur.
• Balıqların balacası böyüyünə yem olur.
• Bərkə düşəndə bəbir də ot otlayar.

Ç

• Çetti koru aldatsa, allah da Çettini aldadar. (Çetti - Cənubi Hindistanda tacir və sələmçi təbəqəsidir).
• Çıraq özününkü də olsa, öpəndə dilin-ağzın yanacaq.

D

• Dağ öz çəkisini bilirmi?
• Dazlıq ilə paxıllığın dərmanı yoxdur.
• Deməmiş gələn, yeməmiş gedər.
• Durub nöqsandan danışacaqsan - dostun azalacaq.

Ə

• Əgər dörd adam deyirsə, torpaq da gərək tabe olsun.
• Əgər ölübsə, nə fərqi var: üzü qibləyədir, ya tərsinə.
• Əqrəbi xilas edərsən, qayıdıb səni çalar.

H

• Hətta da fil də büdrəyər.

Q

• Qarnı tox olanın qulağı eşitməz.
• Qiymətli daşı zibil içində gizləyərlər.

M

• Min adamın gözünü korlayandan sonra göz həkimi oldu.

O

• Oğrunu tutmadınsa, kim tutuldu - onu as.
• Oğruya inan, boyu çıxmayana inanma.

Ö

• Öz kölgən həmişə öz dalınca gələr.

S

• Sakitlik olmayan yerdə kəl də qalmaz.
• Sənə baxmayan krala salam verə bilərsənmi?

Ş

• Şirin söz baş gicəldər.

T

• Təbilə şapalaq qalar, marara - pul. ("Marar" - ibadətxana təbilçilərinə deyilir.)
• Timsah səni tutsa, sən timsahı oxşa.

Y

• Yavaş-yavaş yesən, tikanı da yemək olar.
• Yeməyə öyrəşən ağızla, döyməyə öyrəşən əl heç vaxt sakit olmaz.

Mənbə

• Dünya xalqlarının atalar sözləri. Bakı, 2015