Dham­ma­pa­da: Redaktələr arasındakı fərq

Vikisitat saytından
Silinən məzmun Əlavə edilmiş məzmun
Sətir 23: Sətir 23:
== O ==
== O ==
* «O mə­ni təh­qir elə­di, o mə­ni vur­du, o mə­nə qa­lib gəl­di, o mə­ni so­yub-ta­la­dı». İçin­də be­lə fi­kir­lər giz­lə­də­nin nif­rə­ti sön­məz.
* «O mə­ni təh­qir elə­di, o mə­ni vur­du, o mə­nə qa­lib gəl­di, o mə­ni so­yub-ta­la­dı». İçin­də be­lə fi­kir­lər giz­lə­də­nin nif­rə­ti sön­məz.
== P ==
* Peş­man­çı­lı­ğa, göz yaş­la­rı­na ba­şa gə­lən işə xe­yir iş de­mək ol­maz.

== Ş ==
== Ş ==
* Şi­rə çə­kən arı çi­çək­lə­rə, gül­lə­rin rən­gi­nə, qo­xu­su­na heç bir zə­rər vur­ma­dan ne­cə uçub ge­dir­sə, müd­rik adam da öz yur­du­na elə­cə gə­lib-get­sin.
* Şi­rə çə­kən arı çi­çək­lə­rə, gül­lə­rin rən­gi­nə, qo­xu­su­na heç bir zə­rər vur­ma­dan ne­cə uçub ge­dir­sə, müd­rik adam da öz yur­du­na elə­cə gə­lib-get­sin.

14:49, 6 iyul 2017 versiyası

A

  • Ax­maq bü­tün öm­rü­nü müd­rik­lə­rin ara­sın­da ke­çir­sə be­lə, ye­nə də müd­rik­li­yin nə ol­du­ğu­nu qa­şıq xö­rə­yin da­dı­nı bil­di­yin­dən ar­tıq bil­məz.

Ç

  • Çox­la­rı­nın xə­bə­ri yox­du ki, bur­da hə­lak ol­maq bi­zim al­nı­mı­za ya­zı­lıb. Bu­nu bi­lən­lər­sə elə hə­min an­da­ca hər söz-söh­bə­tə son qo­yur­lar.

D

  • Da­mı yax­şı dö­şən­mə­miş evə ya­ğış ne­cə da­mır­sa, yax­şı iş­lə­mə­yən ağı­la da ta­mah elə­cə da­mır.

Ə

  • Əgər bi­ri­si Mü­qəd­dəs Ki­ta­bı ge­cə-gün­düz oxu­yur, an­caq əməl elə­mir­sə, be­lə­si öz­gə­si­nin inə­yi­ni sa­yan na­xır­çı­ya bən­zər. Mü­qəd­dəs­lər cər­gə­sin­də ona yer yox­du.

G

  • Gə­zər­ki adam, əgər özün­dən yax­şı­sı­na, ya da heç ol­ma­sa özün ki­mi­si­nə rast gəl­mə­din­sə, çə­kil öz tən­ha­lı­ğı­na: ax­maq­lar­la sə­nin­ki tut­maz.

H

  • Ha­va­lı, yün­gül, har­da gəl­di büd­rə­yən, ili­şən fik­rin ci­lov­lan­ma­sı xoş­bəxt­lik­di. Xoş­bəxt­li­yin yo­lu sus­du­rul­muş fi­kir­dən ke­çir.

X

  • Xe­yir­dən-şər­dən üz dön­də­rən na­mus­lu fik­rin, bir də ayıq-sa­yıq­la­rın qor­xu­su ol­maz.

M

  • «Mə­nim öv­lad­la­rım, mə­nim var-döv­lə­tim» – ax­maq adam özü­nü be­lə şey­lər­lə üzür. O heç özü-özü­nə də yi­yə­lik edə bil­məz. O ki qa­la öv­lad ol­sun, var-döv­lət ol­sun.

N

  • Nif­rə­tin qar­şı­sı nif­rət­lə alın­maz, yal­nız nif­rət­siz­lik­lə nif­rə­ti sön­dür­mək olar. Bu, əbə­di qa­nun­dur.

O

  • «O mə­ni təh­qir elə­di, o mə­ni vur­du, o mə­nə qa­lib gəl­di, o mə­ni so­yub-ta­la­dı». İçin­də be­lə fi­kir­lər giz­lə­də­nin nif­rə­ti sön­məz.

P

  • Peş­man­çı­lı­ğa, göz yaş­la­rı­na ba­şa gə­lən işə xe­yir iş de­mək ol­maz.

Ş

  • Şi­rə çə­kən arı çi­çək­lə­rə, gül­lə­rin rən­gi­nə, qo­xu­su­na heç bir zə­rər vur­ma­dan ne­cə uçub ge­dir­sə, müd­rik adam da öz yur­du­na elə­cə gə­lib-get­sin.

Y

  • Yax­şı söz­lər da­nı­şıb əməl elə­mə­yən adam ət­ri ol­ma­yan gö­zəl çi­çək­lə­rə bən­zər. Çi­çək­lə­rin ət­ri kü­lə­yin axı­nı­na qar­şı ya­yıl­maz. Xe­yir­xah adam­la­rın ət­ri isə kü­lə­yin gəl­di­yi yer­lə­rə də ya­yı­lır.
  • Ya­zıq­lar ol­sun! Kö­tük ki­mi duy­ğu­suz, fay­da­sız, atı­lıb-qal­mış bu bə­dən yer üzün­də çox ya­şa­ma­ya­caq.