Edmondo De Amiçis (it.Edmondo De Amicis; 21 oktyabr 1846 – 11 mart 1908) — İtalyan romançı, jurnalist, qısa hekayə yazıçısı və şair. Bundan başqa gəzinti kitabları və uşaq əhvalatlarıyla da tanınmışdır.
Beləliklə, oğlum, ölkəni təntənəli günlərində salamla: İtaliya, mənim ölkəm, atamın doğulduğu, anamın doğulduğu, hər ikisi səndə dəfn olunduğu qədim və əziz torpaq; O diyar ki, mən orada yaşayıb ölməyə ümid edirəm, uşaqlarım da orada böyüyüb öləcək. İtaliya, gözəl, böyük, əsrlər boyu məşhur və bu yaxınlarda azad və birləşmiş, siz bütün dünyaya dahilərin çoxlu işıq şüaları saçan, uğrunda döyüş meydanlarında bu qədər igidlərin həlak olduğu, çoxlu qəhrəmanların işgəncələrdə və dar ağacında həlak olduğu — üç yüz şəhərin və otuz milyon övladın anası — mən sənin övladın, səni hələ bütün gözəlliyin və bütün gücünlə tanımayan, səni hörmət edirəm və bütün canımla sevirəm və mən fəxr edirəm ki, mən səndən doğulmuşam və özümü sənin oğlun adlandırıram!
Bir az sevgi zamanla dostluğa, böyük sevgi nifrətə çevriləcək.
Bir çox kişinin taleyi ata evində kitabxana olub-olmamasından asılı idi.
Biz insanların savadını ilk növbədə yolda davranışlarına görə qiymətləndiririk: yolda harda qəddarlıqla rastlaşsan, onu evdə də taparsan. (təhsil haqqında)
Hörmət et, oğlum, müəllimini sev. Onu sevin, çünki atanız onu sevir və hörmət edir; çünki onun həyatı bir gün onu unudacaq yüzlərlə övladın xeyirinə həsr olunub; onu sevin, çünki o, zehninizi inkişaf etdirir və işıqlandırır, ruhunuzu tərbiyə edir. Onu sev, çünki sən insan olanda və biz artıq dünyada deyilik, nə mən, nə də o, onun obrazı tez-tez gözünüzün önündə mənim obrazımın yanında görünəcək və o zaman onun içində ağrı və yorğunluğun ifadəsini görəcəksən. Bu gün görmədiyiniz nəcib sifətə diqqət yetirirsiniz və onları o qədər parlaq xatırlayacaqsınız ki, hətta otuz il keçsə də, onlar hələ də inciyəcəklər. Və sonra onu sevmədiyinizə, ona qarşı pis davrandığınıza görə peşmanlıq və utanc duyacaqsınız. Qardaşını sevdiyiniz kimi onu da sevin; səni tərifləsə də, qınasa da onu sev; o, ədalətlidir, yoxsa sizə haqsız görünüb; rəğbətli və şən olanda onu, kədərli gördüyün zaman isə daha çox sev. Onu həmişə sev, oğlum! Həmişə bu sözü ehtiramla söyləyin: müəllim. Onun üçün: Ata sözündən sonra insanın insana verə biləcəyi ən nəcib və ən xoş addır.
İnsan heç vaxt Parisi ilk dəfə görmür; insan onu həmişə yenidən görür…
İspan dili, fransız dilindən bizim dilimizə daha çox bənzədiyinə görə, cəfəngiyat etmədən tez və beləliklə, qulaqla danışmaq daha çətindir. Fərqində olmadan italyan dilinə düşürük, sintaksisi hər an tərsinə çeviririk, həmişə öz dilimiz qulağımızda, dodaqlarımızda olur, bizi büdrədir, çaşdırır, bizə xəyanət edir. [
İş və xeyirxahlıq ilk insani vəzifədir, lakin təkcə ailənizin və qonşularınızın xeyrinə deyil, həm də ona görə ki, xeyirxahlıq və iş xoşbəxtliyə nail olmaq üçün vasitədir.
Siyasi döyüşlərdə əlinə qələm alıb jurnalist olmalısansa, onun iş masasına yaz, mürəkkəb qabına həkk et, gözün hara çatırsa, sadəcə üç kəlmə: düzlük, düzlük və düzlük. O, ictimai rəyi maarifləndirmək və onu istiqamətləndirmək kimi ülvi maksimumu ucaldır; Ucaldan və öldürən, korlayan və tərbiyə edən, kişiləri fahişələşdirən və ideallaşdıran və jurnalist qələmi adlanan alətin ölümcül və sağlam gücünü düşünün.
Şair və arxeoloqun, diplomat və tacirin, şahzadə və dənizçinin, şimallı və qərblinin eyni heyranlıqla qışqırdığı universal gözəllik İstanbul. Bütün dünya bu şəhərin yer üzündəki ən gözəl yer olduğunu düşünür.
Şərab dostluğa təbəssüm, sevgiyə qığılcım əlavə edir.
Türklərin əsilzadəliyini göstərən digər hisslər, yəni ən kiçik yaxşılıqlara qarşı bəslədikləri minnətdarlıq və şürkranlıq duyğusu, ölənlərinə qarşı minnətdarlıq və şükranlıq duyğusu. Böyük nəzakətlə edilən qonaqpərvərlik adətləri, heyvanlara qarşı rəhmli olduqları faktını da danmaq olmaz.
