Robert Servis

Birinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində heç bir imperiya gücü Avropada Çar Rusiyasına etdiyi qədər qədər nifrət etməmişdi. Bütün demokratların nəsilləri Romanovlar sülaləsinə nifrət edirdilər: nə Kayzer Vilhelmə, nə də Habsburq imperatoru Frans İosifə II Nikolaya etdikləri qədər nifrət etmirdilər. Rusiyada siyasi partiyalara və həmkarlar ittifaqlarına qarşı ən sərt repressiya hökm sürürdü və yalnız 1905-ci ildə II Nikolay aylarla davam edən inqilabi qarışıqlıqdan sonra könülsüz şəkildə parlamentin (Duma) seçilməsinə icazə verdi. Növbəti il bu yenidən birləşdikdə, monarxiyanın öhdəsindən gələ bilmədikləri sübut edildi. Yeni Konstitusiyanı öz xeyrinə manipulyasiya edən imperator daha sonra ikinci Dumanı buraxdı və üçüncü, daha uyğun olanı seçmək üçün seçki qanunlarını dəyişdirdi.
1928-1932-ci illəri əhatə edən I beşillik dövründə “keçmişin adamları” - Oktyabr inqilabına qədər nüfuzlu olan adamlar arasında bolşevizmə nifrət alovlanırdı. Bir çox fermerlər və işçilər eyni hissləri bölüşürdülər. Stalin isə partiya daxilində saysız-hesabsız yeni düşmənlər qazanmışdı. Kollektivləşdirmə, qolçomaqlıqdan salınma, şəhərlərdə nümayiş sınaqları və məcburi əmək sistemi vətəndaş müharibəsi zamanı çəkilən əziyyətlərə bərabər idi.
Bütün bolşevik liderləri təkpartiyalı və monoideoloji dövlətin, hakimiyyətin qanuni aləti kimi qanuniləşdirilmiş özbaşınalığın və zorakılığın, inzibati mərkəzçiliyin əmin tərəfdarları idilər. Nə Lenin, nə də digər bolşevik liderləri bu terminləri işlətmədilər, lakin söz və əməlləri ilə sadiqliklərini nümayiş etdirdilər. Lenin ölməsəydi, bolşevik quruluşunun daha humanist olacağı fərziyyəsini bolşevizmin qoyduğu bu prinsiplər silsiləsi ilə uzlaşdırmaq çətindir.
Bütün milli qruplar əziyyət çəkdi, lakin bəziləri digərlərindən daha çox əziyyət çəkdi. Estoniya, Latviya və Litvanın yenicə yenidən fəth edilmiş mədəniyyətləri məhv edildi. Eyni şey rumındilli moldovalılarla da oldu; onların vəziyyətində hətta dil parçalanmışdı: əvvəlcə kiril əlifbası ilə təmin edilmişdi, sonra onun lüğəti rumın dilindən güclü şəkildə fərqləndirmək üçün rus sözlərini götürməli idi. RSFR-də ukraynadilli uşaqlara Ukrayna dili getdikcə daha az öyrədilirdi. Bəzi fin-uqor dillərinin rus dilindən daha çox tənəzzülə, mənəvi aşıntıya məruz qaldığını aşkar etdiyi üçün həbs edilən bir filoloqun təcrübəsi daha da pis idi. Tarixşünaslıq da imperialistləşdi. XIX əsrdə çarizmə qarşı Şimali Qafqaz üsyanının lideri olan Şamil birmənalı olaraq mürtəce kimi göstərilirdi. Qədim dövrlərdən bəri Rusiya dövlətinə qarşı çıxan, diri və ya ölü hər kəs mühakimə olunurdu.

Ç[redaktə]

Çexoslovakiya hadisələri Brejnev "doktrinası" kimi müəyyən edilən şeyin əsasını təşkil edirdi. Sovet İttifaqı Şərqi Avropada kommunist nizamını tətbiq etmək hüququnu iddia edirdi və bu nizamın təhlükədə olduğu zaman mühakimə etmək səlahiyyəti yalnız Kremlin idi. Brejnev İkinci Dünya Müharibəsindən sonra əldə edilmiş ərazi və siyasi nizamlanmanın möhkəm saxlanacağını və Qərbin doktrinaya hörmət etməyə borclu olduğunu açıq şəkildə ifadə etdi.

İ[redaktə]

20-ci əsrdə qeyri-insani cinayətlərdə günahkar olan təkcə kommunizmin olmadığını kifayət qədər vurğulamaq olmaz. Üçüncü Reyxdə Adolf Hitler milyonlarla yəhudi, qaraçı, homoseksual və ruhi xəstələrin məhv edilməsini həyata keçirdi. 1994-cü ildə Ruandada baş verən soyqırımda heç bir kommunist iştirak etməyib. Vyetnam və Kamboca meşələrinin napalma ilə çirklənməsinə ABŞ Hərbi Hava Qüvvələri səbəb olub. Kapitalizmin özü, şübhəsiz ki, sosial və ekoloji baxımdan tamamilə müsbət nəticələrə malik olmamışdır.
XX əsr Rusiyası sürprizlərlə dolu idi. Yalnız bir ölkə Lenini, Xruşşovu və Qorbaçovu istehsal etdi; Şostakoviç, Axmatova, Kapitsa, Saxarov və Pavlovu da böyüdüb. QULAQ-ın kədərli sakinlərindən tutmuş Hitlerə qalib gəlmiş Qırmızı Ordunun qürurlu əsgərlərinə qədər onun sadə insanları dövrümüzün tarixinin əsas məqamlarının simvoluna çevrilmişdir. Rusiya iki dünya müharibəsi, vətəndaş müharibəsi, zorakı iqtisadi transformasiya, diktatura və terrordan keçdi. O, fövqəldövlətə çevrildi, sonra isə olmaqdan çıxdı. O, əsasən kənd təsərrüfatı və savadsız bir imperiya idi və bu gün təhsilli, sənaye və sərhəd domenlərindən məhrumdur. "Rusiya" əsr boyu dəyişməyi dayandırmadı. Onun özünü, qonşularını və dünyanı təəccübləndirmək qabiliyyətinin tükəndiyini düşünmək əsassız olardı.

Q[redaktə]

Qorbaçov, milli mənşəyindən asılı olmayaraq, düşüncəli vətəndaşların Sovet İttifaqının dəyərlərini mənimsəməli olduğunu düşünən tipik bir “sovet” idi və ehtiyatsızlıqla rus mədəniyyətinin sovet kimliyinin özəyini təşkil etməli olduğunu düşünürdü.

M[redaktə]

Marksizmin qüdrət aləti kimi sınaqdan keçirildikdən sonra onun səhvlərinin üzə çıxması fikri yanlış bir inancın nəticəsidir. Hətta onların yaradılmasına kömək etdikləri Birinci İnternasionalda Marks və Engels mübahisəli fiqurlar olmuşlar. Onlar hər tərəfdən hücumlarla üzləşmiş və onları qəbul etmişdilər və iddia etdikləri intellektual sərtlikləri qızğın mübahisələrə məruz qalmışdı. Təəccüblü olan odur ki, bir çox marksist zərərin həcmini görməzlikdən gəlir. Onun davamçıları üçün marksizm qüsursuz təlimlər toplusuna, bir növ siyasi dinə çevrilmişdi.
1919-cu ilin martında Üçüncü İnternasionalın təsis qurultayı Leninin arzusunun həyata keçməsini təmsil etdi. Yeni təşkilat həm də Kommunist İnternasionalı (yaxud Komintern) kimi tanındı və məqsədlərinin İkinci İnternasionalın hədəflərindən daha radikal olduğuna aydın bir işarə verdi. Birinci qurultayda iyirmi beş ölkəni təmsil edən 52 nümayəndə iştirak etdi və "Avropa sosialist inqilabı"nın yaxınlaşdığına əmin oldu.
1933-cü ilə qədər bir milyona yaxın sovet vətəndaşı QULAQ-ın əmək düşərgələrində və koloniyalarında, daha milyonlarla insan isə həbsxanalarda, deportasiya düşərgələrində və məcburi yeni məskunlaşma ərazilərində yaşayırdı. Beləliklə, 1937-1938-ci illərin Böyük Terroru göydən gələn bir bəla deyil, artıq tüğyan edən fırtınanın daha da pisləşməsi idi. Buna baxmayaraq, Stalinin şəxsiyyəti və ideyaları olmasaydı, Böyük Terror baş verməzdi. Məhz o, “antisovet ünsürləri” və “xalq düşməni” kimi tanıdığı bütün şəxslərə qarşı dövlət cəza maşınına rəhbərlik edirdi.

O[redaktə]

O, (Nikita Xruşşov) 1950-ci illərin ortalarından ali hakimiyyətin böyüklüyünü daddı və nəvəsi ondan soruşanda sevindi: “Baba, sən kimsən? Çar?". O, həmçinin arağı və kobud zarafatları xoşlayırdı. Daha diqqətli bir partiya katibi Qərb siyasətçilərinə deməzdi: “Sizi dəfn edəcəyik!”. 1960-cı ildə heç bir sovet lideri Baş nazir Harold Makmillanın çıxışını yarımçıq qoymaq üçün Birləşmiş Millətlər Təşkilatındakı masasına ayaqqabı vurmazdı. Hakimiyyətdə olduğu müddətdə o, çox həzz alırdı. Hədiyyələri çox sevirdi və öz bağçasında alimləri qəbul edirdi. O, heç vaxt böyük oxucu olmasa da, məşhur müəlliflərdən əsərlərini ona ucadan oxumalarını xahiş edirdi. O, özünü praktiki meylləri olan bir mütəfəkkir hesab edirdi.

S[redaktə]

Sovet hakimiyyətinin xərcləri onun faydalarından qat-qat artıq idi. Lenin və Stalin dövləti onilliklər ərzində Rusiyada siyasəti qəddar etdi. Düzdür, kommunistlər II Nikolayın əldə etdiyi ilə müqayisədə iqtisadiyyatda və sosial sahədə çox böyük irəliləyişlər əldə etdilər; lakin onların aradan qaldırmaq istədiklərini bəyan etdikləri çarizmin bəzi xüsusiyyətlərini gücləndirdikləri də doğrudur. Müxtəlif millətlər arasında nifrət artdı. Siyasi yadlaşma dərinləşdi və qanuna sosial hörmət azaldı. Diktatura həm də cəmiyyəti bir çox kiçik seqmentlərə parçaladı və mərkəzi dövlətin iradəsinə qarşı çıxan bütün birləşmə formalarını süpürüb. Nəticə, qonşularının rifahına az əhəmiyyət verən qorxulu vətəndaş kütləsi oldu. Eqoizm kapitalizmdən daha da endemik hala gəldi. Dövlət cəmiyyətin qalan hissəsini udmağa yaxınlaşdıqda, öz siyasəti ilə əməkdaşlığı stimullaşdırmaqda effektivliyi azaldı. Bir sözlə, cəmiyyətin öz inteqrasiyasına nail olmasına mane olmağa çalışaraq, cəmiyyətə inteqrasiya cəhdində uğursuzluğa düçar oldu.
[Sovet İttifaqının dağılması haqqında] 1920-ci illərdə yarandığı gündən xaricdə siyasi sarsıntılara səbəb olan dövlət unudulub. Sərhədləri təxminən Rusiya İmperiyasının sərhədləri ilə eyni olan və əhalisi qeyri-mütənasib sayda millətləri, dinləri və dünya görüşlərini əhatə edən bir dövlət. 1930-cu illərdə güclü sənaye quruluşu qurmuş və İkinci Dünya Müharibəsində Almaniyanı məğlub etmiş dövlət. 1970-ci illərin sonunda hərbi potensiala görə ABŞ-a bərabər ola biləcək super gücə çevrilən bir dövlət. Siyasi və iqtisadi quruluşu 20-ci əsrin düşüncə leksikonunda həlledici kateqoriyanı təcəssüm etdirən dövlət. 1992-ci ilin əvvəlindən bu dövlət artıq mövcud deyildi.
SSRİ xalqları arasında o, özünü rus etnik qrupuna aid etməyə çalışırdı. Öz çevrəsində Gürcüstandan gələnlərlə təkbətək öz ana dilində danışırdı; və onun mərhum həyat yoldaşı Nadejda Alliluevanın da əcdadları gürcü olub. O, naharlarını gürcü qonaqpərvərliyi ilə təşkil edirdi (hətta bəzən olduğu kimi qonaqlara pomidor atmaq belə olmasa da). Ancaq rusların özünüdərkini və qürurunu gücləndirən müharibədən sonra onun mənşəyi açıq şəkildə onu utandırdı. Və onun tərcümeyi-halında yalnız bir dəfə atasının milliyyətinə işarə olundu.
Stalin təkbaşına terrorla idarə edə bilməyəcəyini anladı və sistemli şəkildə hökumətdə, siyasi elitada, orduda və gizli polisdə müxtəlif elitaların ümumi, birgə rəyini axtardı. Məmurların imtiyazları və səlahiyyətləri təsdiqləndi, qurumların ləyaqəti yüksəldi. Stalin hökmdarlarla idarə olunanlar arasında məsafə saxlamaqla xalq müxalifətinin alovlanmasının qarşısını almağa ümid edirdi. Bundan əlavə, o, marksizm-leninizmlə yanaşı, rus millətçiliyinin bir formasını gücləndirərək etnik ruslarla şəxsi münasibətlərini gücləndirməyə çalışırdı və o, Sovet dövlətinin rəhbərliyində mövqeyi ölkənin hərbi təhlükəsizliyi üçün həyati əhəmiyyət kəsb edən bir lider kimi imicini inkişaf etdirdi.

T[redaktə]

Təbiət elmləri üzrə təhsili olmamasına baxmayaraq [Stalin] genetika haqqında fərmanlar verdi. O, bitkilərin demək olar ki, istənilən şəraitə uyğunlaşa bildiyi, yeni xüsusiyyətlər qazanaraq onları ötürə biləcəyi fərziyyəsinə əsaslanaraq, toxumları rus qışının soyuqluğuna məruz qoyaraq yeni növ buğda yetişdirməyə cəhd edən şarlatan alim Trofim Lısenkoya üstünlük verdi. Təbiət elmlərinə bu cür yanaşmanın Stalinin bəşəriyyət və onun transformasiya potensialı haqqında düşündüyü ilə analoqu var idi.

U[redaktə]

Ukraynanın işğalı təkcə Ukrayna üçün faciə deyil. Bu, Rusiya üçün də faciədir. Ruslar Putin kimi liderə layiq deyillər. Əslində, son 150 ildə liderlərlə o qədər də şanslı olmayıblar. Doğrudan da, onların bəxtləri böyük idi.

V[redaktə]

Vyetnam yenidən tək ölkə oldu. Sovet və Çin təcrübələrinə əsaslanan siyasi və iqtisadi prinsiplər əsasında kommunist nizamını təşkil etdi. Kənd təsərrüfatı kollektivləşdirildi. Ölkədə əmək düşərgələri şəbəkəsi yayıldı və düşmən “sinfi” ünsürlər toplandı və kapitalist simpatiyalarından əl çəkməyə məcbur edildi. Ciddi birpartiyalı diktatura tətbiq olundu. Vətənpərvərlik və marksizm-leninizm qarışığı təbliğ olunurdu. Partiya və ordu rejimin birləşmiş qalası kimi gücləndirildi. Vyetnam Demokratik Respublikası müstəmləkə müharibəsində doğulmuşdu və müstəqilliyini əldə etdikdən sonra müharibədən başqa heç nə bilmirdi. Bu, Çin Xalq Respublikasından daha çox hərbiləşdirilmiş bir cəmiyyət idi. Bununla belə, sənayesi demək olar ki, heç bir silah istehsal etmirdi. Onun sənayesi ümumiyyətlə az idi və amerikalılar onun bir neçə fabrikini xarabalığa çevirdilər. SSRİ və Çindən maliyyə dəstəyi və hərbi təchizat yaşamaq üçün çox vacib idi. Şimallılar Amerikanın geri çəkilməsindən sonra cənubu birləşdirdilər. Özgəninkiləşdirmə və həbslər yeni işğal edilmiş əyalətlərdə partiya və ordunun mövcudluğunun genişlənməsi ilə müşayiət olundu. Bir-iki il ərzində cənub iqtisadiyyatı şimal qəlibinə sıxışdırıldı. Bununla belə, müharibənin dağıntıları hər yerdə idi. Vyetnam yetimlər, əlillər, dağılmış evlər, dağılmış düyü tarlaları və zəhərlənmiş meşələr ölkəsi idi. Hanoy yaxınlaşma arzusunu ifadə etdi, lakin ayrılan amerikalılar vyetnamlıları dünya iqtisadiyyatından kəsdilər. Sülh ölkəni səhraya çevirmək idi. SSRİ yardım göstərməyə davam etsə də, o, heç vaxt əsaslı yenidənqurma üçün adekvat miqyasda olmayıb.

Y[redaktə]

Yeni İqtisadi Siyasət bolşevik rejimini xilas etməklə yanaşı, sovet sistemində qeyri-sabitliyin ciddi səbəblərini də ortaya qoymuşdu. Şəxsi mənfəət prinsipi mərkəzi planlaşdırmanın məqsədləri ilə toqquşurdu. Yeni İqtisadi Siyasətin adamları, partiya məmurları, varlı fermerlər, peşəkarlar və sənətçilər səssizcə özlərini təsdiqləməyə başladılar, millətçilik, bölgəçilik və dini istəklər yenidən ortaya çıxdı və hətta sənət və elmlər bolşevizminkindən fərqli mədəni perspektivlər təklif etdi. Yeni İqtisadi Siyasət dövründə sovet cəmiyyəti ziddiyyətlərin və gözlənilməz nəticələrin, uğursuzluqların və imkanların, istəklərin və məyusluqların məcmusundan ibarət idi.

İstinadlar[redaktə]