Azərbaycan atalar sözləri/O

←N

Azərbaycan atalar sözləri Müəllif: Şifahi xalq ədəbiyyatı

Ö→

Həmçinin baxın: Haqqında • < Mündəricat

• Osturanın qabağında sıçmasan deyər götün yodu.
• O baş qorxsun ki, dost yolunda dayanmaz.
• O dağa yağar, bu dağa yağar, axırda da bura yağar.
• O gəlsə daşla, sən get aşla.
• O hacı, bu hacı, kim olacaq boyaqçı?!
• O haqverməzdi, bu haqbatırmaz.
• O qardan bizim də qapıya yağar.
• O qədər dövlətli deyiləm ki, ucuz şey alam.
• O qədər küp yanında küpəçələr sınıb ki?!
• O şahlıq dəvəsidir ki, yüklənməz.
• O verdiyin and, bu da buyurduğun qulluq.
• Oba bizə, biz obaya hayanıq.
• Oba durdu köçməyə, qarı durdu gəzməyə.
• Oba köçüb, yurd ağlayır.
• Oba köçüb, yurdu qalıb.
• Oba yiyəsiz qalanda donuz təpəyə çıxar.
• Oba yox, qara yox, səndən başqa çara yox.
• Obalar bizə, biz obalara.
• Ocaq içindən tutuşar.
• Ocaq közsüz qalmaz, gəlin sözsüz.
• Ocaqdan kül əskik olmaz.
• Ocağın altdan köz, adamın altdan söz.
• Od düşdüyü yeri yandırar.
• Od hər yana düşsə, özünə yer açar.
• Oddan kül törər, küldən nə törər?
• Oddan , sudan yenə qar amannıdı.
• Odla pambığın nə aşnalığı?!
• Odu söndürüb külü ilə oynamazlar.
• Oduna gedər Daşdəmir, suya gedər Daşdəmir, üzüvü yusun mürdəşir.
• Oxuduğunu demə, anladığını de.
• Oxunu atıb, yayını gizlətmə.
• Oğlan doğdum - oydu məni, qız doğdum - soydu məni.
• Oğlan evlənər, bəy oldum sanar.
• Oğlanı kamal ilə, qızı camal ilə.
• Oğlum oğul olsun, kol dibi evim.
• Oğru anası gah döş yeyər, gah döşünə vurar.
• Oğru elə bağırdı, doğrunun bağrı yarıldı.
• Oğru elə bilər, hamı oğrudur.
• Oğru ev olmaz, ev yiyəsini evlilikdən salar.
• Oğru əyri kolda gizlənər.
• Oğru it xoflu olar.
• Oğru it özünü bildirər.
• Oğru qalana yanar, mal sahibi gedənə.
• Oğru ol, xoşu ol, dilin olsun.
• Oğrudan qalanı rəmmal aparar.
• Oğrudan oğruya halaldır.
• Oğrunu oğru əliylə tutarlar.
• Oğruya and verdilər, evinə muştuluqçu getdi.
• Oğul atadan görər, süfrə açar.
• Oğul atanın kövşənin əkər.
• Oğul düşmən qapısına aparar.
• Oğul fərsiz olarsa, öldürər dərd atanı.
• Oğul olmamış, adın qoyma.
• Oğul yönlü olsa neynir ata malını, yönsüz olsa neynir ata malını?!
• Oğulun əfəli qohum yerdən qız alar.
• Oğurluq ilə çəngilik qırx gün çəkər.
• Oğurluğa dayın evinə get, tutulanda döyülmə.
• Oğurluğa getsən, insafı əldən qoyma.
• Oğurluğun əvvəli, o da ay işığında.
• Olan yerdən umarlar.
• Olacağa çarə yoxdur.
• Oldu ilə öldüyə çarə yoxdur.
• Ortaqlı malı xalq yeyər.
• Ortaqlı toyuqdan yalnız yumurta yaxşıdır.
• Ortalıq qazanı qaynamaz.
• Otuz iki dişdən çıxan, otuz iki məhləyə yayılar.
• Oruc tutmayanın oğluna Ramazan adını qoyarlar.
• Ot öz kökü üstə bitər.
• Ot yolun gah altında bitər, gah üstündə.
• Ovçu ovda, yolçu yolda gərək.
• Ovu bərəsində vurarlar.
• Ovurdunda yaxşı yer eləyibsən, baqqal armud versə.
• Oynamaq bilməyən yerim dardır deyər.
• Oynamayın, gülməyin, kəndə təzə darğa gəlib.
• Oynaş yanından gəlib ər başı yarır.
• Oynaşa ümidli olan arvad ərdən olar.
• Oynayıram, gülürəm, heç oynaş yadımdan çıxmır.

Mənbə

• Atalar sözləri. Bakı, 2004